بلفرخج
فرهنگ فارسی عمید
= فرخج: ◻︎ ای بلفرخج ساده همیدون همه فرخج / نامت فرخج و کنیت ملعونت بلفرخج (لبیبی: شاعران بیدیوان: ۴۷۹).
خج
فرهنگ فارسی عمید
= خجیدن
فرخج
فرهنگ فارسی عمید
۱. زشت؛ نازیبا.۲. پلید؛ ناپاک: ◻︎ ای بلفرخج ساده همیدون همه فرخج / نامت فرخج و کنیت ملعونت بلفرخج (لبیبی: شاعران بیدیوان: ۴۷۹).۳. (اسم) (زیستشناسی) کفل اسب.
کلخج
فرهنگ فارسی عمید
چرک؛ ریم؛ وسخ؛ چرک بدن: ◻︎ دست و کف چون پای پیران پر کلخج / ریش پیران زرد از بس دود کخج (طیان: شاعران بیدیوان: ۳۱۲).
لخج
فرهنگ فارسی عمید
زاج سیاه؛ قلیا؛ اشخار؛ شخار.
نخج
فرهنگ فارسی عمید
۱. (زیستشناسی) گیاهی که از آن جارو درست میکنند؛ جارو.۲. حربۀ نوکتیز؛ سیخ.