آخرین مطالب
امکانات وب
آتش زا
فرهنگ فارسی عمید
۱. زایندۀ آتش؛ آنچه آتش از آن تولید شود.۲. [مجاز] مؤثر.
آذرفزا
فرهنگ فارسی عمید
= آتش‌افروز
آنفلوانزا
فرهنگ فارسی عمید
بیماری ویروسی واگیردار حاد دستگاه تنفسی که با عوارضی مانندِ التهاب مخاط بینی، حلق، تب، سرفه، درد پهلو، سینه‌درد، سردرد، درد عضلانی و استخوان‌ها به‌خصوص دست، پا، و کمر بروز می‌کند.
ابط الجوزا
فرهنگ فارسی عمید
از ستارگان قدر اول که در صورت فلکی جبار بر مَنکِب راست آن قرار دارد؛ مَنکِب‌الجوزا.
اجزا
فرهنگ فارسی عمید
= جزء
ارتضا
فرهنگ فارسی عمید
خشنود و خرسند شدن؛ رضایت.
ارضا
فرهنگ فارسی عمید
۱. راضی کردن؛ خشنود کردن.۲. برآورده کردن.
ازا
فرهنگ فارسی عمید
مقابل؛ برابر؛ روبه‌رو؛ جلو.
استرضا
فرهنگ فارسی عمید
۱. خشنودی کسی را خواستن؛ طلب خشنودی کردن.۲. خشنودی.
استهزا
فرهنگ فارسی عمید
مسخره کردن؛ ریشخند کردن.
اعزا
فرهنگ فارسی عمید
= عزیز
اعضا
فرهنگ فارسی عمید
= عضو
اغضا
فرهنگ فارسی عمید
۱. چشم بستن؛ چشم برهم نهادن؛ چشم فروخوابانیدن.۲. چشم‌پوشی کردن؛ چشم پوشیدن از چیزی.
افزا
فرهنگ فارسی عمید
۱. = افزودن۲. افزاینده (در ترکیب با کلمۀ دیگر): بهجت‌افزا، روح‌افزا، غم‌افزا.
اقتضا
فرهنگ فارسی عمید
۱. درخور و مناسب بودن.۲. خواهش؛ درخواست.
امضا
فرهنگ فارسی عمید
۱. علامت یا اسمی که پای نامه یا سند بگذارند؛ دستینه.۲. (اسم مصدر) نام خود را در ذیل حکم، نامه، یا سند نوشتن.۳. (اسم مصدر) [قدیمی] اجرا کردن؛ تمام کردن و پایان دادن کاری یا امری.
اندرزا
فرهنگ فارسی عمید
= گاویزن
اندوه فزا
فرهنگ فارسی عمید
آنچه غم‌واندوه را زیاد کند؛ افزایندۀ اندوه؛ غم‌فزا.
انفلوانزا
فرهنگ فارسی عمید
= آنفلوانزا
انقضا
فرهنگ فارسی عمید
۱. سپری شدن؛ به‌سر آمدن.۲. [قدیمی] نابود گردیدن.
ایذا
فرهنگ فارسی عمید
اذیت کردن؛ آزار رساندن؛ رنج دادن: ◻︎ به سمع رضا مشنو ایذای کس / وگر گفته آید به غورش برس (سعدی۳: ۳۲۰).
ایضا
فرهنگ فارسی عمید
نیز؛ بازهم.
بچه زا
فرهنگ فارسی عمید
ویژگی جانوری که قبل از تولد در رحم مادر رشد می‌کند.
برازا
فرهنگ فارسی عمید
زیبا؛ برازنده.
بسزا
فرهنگ فارسی عمید
سزاوار؛ شایسته.
بغضا
فرهنگ فارسی عمید
دشمنی سخت؛ کینه و دشمنی شدید.
بوزا
فرهنگ فارسی عمید
= بوی‌افزار
بهجت افزا
فرهنگ فارسی عمید
افزایندۀ بهجت؛ افزایندۀ سُرور و شادمانی.
بیضا
فرهنگ فارسی عمید
= ابیض
بیماری زا
فرهنگ فارسی عمید
تولیدکنندۀ بیماری؛ عاملی که موجب تولید بیماری شود.
پرزا
فرهنگ فارسی عمید
آن‌که بسیار بچه بزاید؛ پرزاینده.
پزا
فرهنگ فارسی عمید
۱. پزنده.۲. آنچه زود پخته شود؛ زودپز.
پیدازا
فرهنگ فارسی عمید
هر گیاهی که دارای ریشه و ساقه و برگ و گل باشد؛ بارزالتناسل.
پیرزا
فرهنگ فارسی عمید
۱. آن‌که از پدر و مادری علیل یا سال‌خورده به‌وجود آمده.۲. آن‌که در بدو تولد تن رنجور و چهره‌ای پرچین‌وچروک مانند پیران داشته باشد.
تازه زا
فرهنگ فارسی عمید
ویژگی آن‌که تازه زاییده.
تقاضا
فرهنگ فارسی عمید
۱. بازخواستن؛ درخواست کردن؛ خواهش کردن.۲. درخواست.
جان افزا
فرهنگ فارسی عمید
= جان‌فزا
جان فزا
فرهنگ فارسی عمید
۱. آنچه باعث نشاط شود؛ آنچه به انسان روح و روان و نشاط بدهد.۲. (اسم) آب حیات: ◻︎ جهان‌دار یزدان گوای من است / که دیدار تو جان‌فزای من است (فردوسی۲: ۲/۷۵۸).
جان گزا
فرهنگ فارسی عمید
۱. آنچه روح را بیازارد و به آن گزند برساند؛ گزندرساننده به جان: ◻︎ بیا ساقی آن شربت جان‌فزای / به من ده که دارم غمی جان‌گزای (نظامی۵: ۷۸۵).۲. آسیب‌رساننده.
جزا
فرهنگ فارسی عمید
۱. مجازات بدی؛ کیفر.۲. پاداش نیکی؛ مزد.
جوزا
فرهنگ فارسی عمید
۱. (نجوم) سومین صورت فلکی منطقةالبروج که در نیمکرۀ شمالی قرار دارد؛ توٲمان؛ دوپیکر.۲. سومین برج از برج‌های دوازده‌گانه، برابر خرداد.
حبذا
فرهنگ فارسی عمید
چه نیکو است این؛ چه خوش است؛ چه خوب است؛ نیکا؛ خوشا؛ زهی؛ آفرین. Δ برای مدح و ستایش از چیزی به کار می‌رود.
حذا
فرهنگ فارسی عمید
۱. ازا؛ برابر.۲. روبه‌رو.
دارالقضا
فرهنگ فارسی عمید
جایی که قاضی در آنجا قضاوت کند؛ عدالت‌خانه؛ عدلیه؛ دادگستری.
درادوزا
فرهنگ فارسی عمید
۱. دراننده و دوزنده.۲. کسی که خوب ببرد و خوب بدوزد.۳. [مجاز] شخص با‌تجربه و دانا که هرگاه کار خطا و ناصواب از او سر بزند به‌زودی و خوبی اصلاح کند: ◻︎ خه‌خه ای دلبر درادوزا / خوب می‌درّی و خوش می‌دوزی (کمال‌الدین‌اسماعیل: ۷۲۵).
درازا
فرهنگ فارسی عمید
درازی؛ کشیدگی؛ طول.
راحت افزا
فرهنگ فارسی عمید
افزایندۀ آسودگی؛ افزون‌کنندۀ آسایش.
رضا
فرهنگ فارسی عمید
۱. خشنودی؛ خوش‌دلی.۲. (صفت) [عامیانه] خشنود.۳. (تصوف) یکی از مراحل سلوک که سالک در آن هر حادثه‌ای را نتیجۀ مشیت الهی می‌بیند.
رمضا
فرهنگ فارسی عمید
شدت گرما؛ شدت تابش آفتاب بر زمین.
روح افزا
فرهنگ فارسی عمید
آنچه سبب نشاط می‌شود و زندگانی را طولانی می‌کند؛ افزایندۀ روح؛ روح‌پرور؛ جان‌بخش؛ شادی‌بخش.
زحمت افزا
فرهنگ فارسی عمید
زحمت‌افزاینده؛ ایجادکنندۀ رنج و زحمت.
سزا
فرهنگ فارسی عمید
پاداش نیکی یا بدی؛ مزد؛ پاداش؛ جزا.
سوزا
فرهنگ فارسی عمید
۱. سوزان؛ سوزنده.۲. (قید) در حال سوختن.۳. سوختنی.
شادی فزا
فرهنگ فارسی عمید
شادی‌افزا؛ افزایندۀ شادی و نشاط.
شیرزا
فرهنگ فارسی عمید
= شیرزاد
صاحب عزا
فرهنگ فارسی عمید
کسی که یکی از خویشان نزدیکش فوت شده و مجلس سوگواری ترتیب داده است؛ عزادار.
ضوضا
فرهنگ فارسی عمید
دادوفریاد مردم در جنگ یا هنگام ازدحام؛ هیاهو.
طرب افزا
فرهنگ فارسی عمید
آنچه شادی و طرب را بیفزاید؛ افزایندۀ طرب.
طوفان زا
فرهنگ فارسی عمید
آنچه سبب طوفان شود.
ظا
فرهنگ فارسی عمید
نام حرف «ظ».
ظلمت فزا
فرهنگ فارسی عمید
افزایندۀ تاریکی.
عزا
فرهنگ فارسی عمید
۱. اندوه شدید بر اثر مرگ کسی؛ سوگ؛ ماتم.۲. (اسم مصدر) عزاداری کردن؛ سوگواری.
علی هذا
فرهنگ فارسی عمید
بنابراین؛ از این‌رو.
عندالاقتضا
فرهنگ فارسی عمید
هنگام اقتضا.
غذا
فرهنگ فارسی عمید
آنچه خورده شود و به نمو جسم کمک کند و انرژی لازم برای بدن به وجود بیاورد؛ خوراک؛ خوردنی؛ خورش.
غزا
فرهنگ فارسی عمید
۱. جنگ کردن با کافران در راه خدا: ◻︎ مردی که در غزا زره پیش بسته بود / تا پیش دشمنان نکند پشت بر غزا (سعدی۲: ۶۳۲).۲. (اسم) جنگ.⟨ غزا کردن: (مصدر لازم) [قدیمی] جنگ کردن با کافران در راه خدا.
غضا
فرهنگ فارسی عمید
تاغ.
غم فزا
فرهنگ فارسی عمید
آن‌که یا آنچه غم و اندوه شخص را زیادتر کند؛ افزایندۀ غم: ◻︎ آن غم‌گسار دینه مرا غم‌فزای گشت / وآن غم‌فزای هست کنون غم‌گسار من (ناصر خسرو: ۲۹۸).
غیرت افزا
فرهنگ فارسی عمید
افزایندۀ رشک و حسد: ◻︎ اصفهان شد غیرت‌افزای بهشت جاودان / زین بنای تازۀ سلطان سلیمان زمان (صائب: ۱۳۹۳).
فتنه زا
فرهنگ فارسی عمید
= فتنه‌انگیز
فرازا
فرهنگ فارسی عمید
۱. ارتفاع؛ بلندی.۲. مقدار ارتفاع یک محل از سطح دریا.
فرح افزا
فرهنگ فارسی عمید
آنچه فرح و شادی را افزون کند.
فرحت افزا
فرهنگ فارسی عمید
= فرح‌انگیز
فضا
فرهنگ فارسی عمید
۱. (فلسفه، فیزیک) جهان سه‌بعدی بی‌کران که اجسام و رویدادها در آن هستند یا اتفاق می‌افتند.۲. ناحیۀ آن سوی جو یا منظومۀ شمسی.۳. محیط: فضای اختناق‌آور.۴. ساحت: فضای منزل دَم دارد.
قضا
فرهنگ فارسی عمید
۱. (فلسفه) تقدیر و حکم الهی که در حق مخلوق واقع شود.۲. (صفت) (فقه) نماز یا روزه که در خارج از وقتی که شارع معین کرده به‌جا آورده شود.۳. (اسم مصدر) [قدیمی] حکم کردن؛ داوری کردن.۴. (اسم مصدر) [قدیمی] مردن؛ درگذشتن.۵. (اسم مصدر) ادا کردن؛ گزاردن؛ روا کر...
کارافزا
فرهنگ فارسی عمید
مایۀ دردسر و گرفتاری؛ مزاحم.
کارفزا
فرهنگ فارسی عمید
= کارافزا: ◻︎ گه مان بفزایید و گهی باز بکاهید / بر خویشتن خویش همی کارفزایید (ناصرخسرو: ۴۴۷).
کذا
فرهنگ فارسی عمید
چنین؛ همچنین؛ چنین است.
گریزا
فرهنگ فارسی عمید
= گریختن
گزا
فرهنگ فارسی عمید
= گزاییدن
گورزا
فرهنگ فارسی عمید
کسی که رشد بدنش کافی نبوده و قدش کوتاه مانده. این حالت از کمکاری تیروئید و یا بیماری‌های مادرزادی قلب است؛ کوتوله.
گوهرزا
فرهنگ فارسی عمید
آنچه از آن گوهر برآید.
لایتجزا
فرهنگ فارسی عمید
غیرقابل تجزیه.
لدی الاقتضا
فرهنگ فارسی عمید
هنگام اقتضا؛ موقع مناسب؛ موقع مقتضی.
لذا
فرهنگ فارسی عمید
برای این؛ بنابراین.
لهذا
فرهنگ فارسی عمید
برای این؛ از این جهت؛ از این رو.
متناسب الاعضا
فرهنگ فارسی عمید
آن‌که اندام‌هایش باهم متناسب باشد.
متوضا
فرهنگ فارسی عمید
۱. جای وضو گرفتن.۲. [مجاز] = مستراح
مجازا
فرهنگ فارسی عمید
از روی مجاز.
مجزا
فرهنگ فارسی عمید
۱. سواکرده‌شده؛ جداشده.۲. تجزیه‌شده؛ جزءجزءشده.
مردم گزا
فرهنگ فارسی عمید
۱. ویژگی آنچه انسان را نیش می‌زند: افعی مردم‌گزا.۲. [مجاز] مردم‌آزار؛ ظالم؛ ستمگر.
مرضا
فرهنگ فارسی عمید
= مریض
مصیبت زا
فرهنگ فارسی عمید
آنچه سبب رنج و مصیبت شود.
مضا
فرهنگ فارسی عمید
۱. نفوذ و رخنه کردن در کاری و انجام دادن آن.۲. نفوذ.۳. روانی.۴. برندگی.
مع هذا
فرهنگ فارسی عمید
با این؛ با‌وجود‌این.
مغزا
فرهنگ فارسی عمید
= مغزی maqzā
مقتضا
فرهنگ فارسی عمید
۱. اقتضا‌شده؛ خواست؛ نیاز.۲. [قدیمی] لازمه؛ درخور.
مهرافزا
فرهنگ فارسی عمید
آن‌که بر مهر و محبت خود بیفزاید.
میرزا
فرهنگ فارسی عمید
۱. [منسوخ] عنوان احترام‌آمیز در انتهای نام شاهزادگان: ناصرالدین‌میرزا، ایرج‌میرزا، عباس‌میرزا.۲. عنوان احترام‌آمیز در ابتدای نام افراد باسواد غیرروحانی: میرزاکوچک‌خان.۳. منشی.۴. عریضه‌نویس.
نازا
فرهنگ فارسی عمید
زن یا حیوان ماده که آبستن نشود؛ نازاینده؛ سترون.
ناسزا
فرهنگ فارسی عمید
۱. [مجاز] دشنام؛ حرف زشت.۲. (صفت) آنچه سزاوار و شایسته نباشد؛ ناسزاوار.۳. [قدیمی] نالایق؛ فرومایه: ◻︎ ناسزایی را چو بینی بخت‌یار / عاقلان تسلیم کردند اختیار (سعدی: ۷۵).
ورزا
فرهنگ فارسی عمید
۱. گاو نر مخصوص شخم زدن زمین.۲. (صفت) [قدیمی] نر (گاو): گاو ورزا.
ویزا
فرهنگ فارسی عمید
اجازه‌نامه‌ای که نمایندۀ یک کشور، برای سفر به آن کشور، به اتباع بیگانه می‌دهد؛ روادید.
هذا
فرهنگ فارسی عمید
اسم اشاره؛ این؛ اشاره به شخص یا شیء نزدیک.
هکذا
فرهنگ فارسی عمید
این‌چنین؛ همچنین؛ به‌همین‌ترتیب: ◻︎ از حکیمان خراسان کو شهید و رودکی / بوشکور بلخی و بوالفتح بستی هکذا (منوچهری: ۱۳۱).
هم غذا
فرهنگ فارسی عمید
دو یا چند تن که با هم غذا بخورند؛ هم‌خوراک.
برچسب : نویسنده : ashin-sher5 بازدید : 369