معانی قافیه ها مختوم به ( دا )

ابتدا

فرهنگ فارسی عمید

۱. آغاز؛ اول.۲. (قید) در آغاز؛ در شروع.

ابدا

فرهنگ فارسی عمید

۱. آغاز کردن؛ شروع کردن؛ ابتدا کردن.۲. آشکار کردن.

ادا

فرهنگ فارسی عمید

۱. به‌جا آوردن؛ گزاردن؛ انجام دادن؛ ادای فریضه.۲. پرداختن: ادای دِین.۳. بیان کردن: ادای تلفظ صحیح.۴. ناز؛ کرشمه؛ غمزه؛ عشوه.۵. تقلید و حالتی ساختگی برای جلب توجه.۶. (صفت) [مقابلِ قضا] (فقه) ویژگی عبادتی که در وقت مناسب خود انجام شود.⟨ ادا درآورد...

استهدا

فرهنگ فارسی عمید

۱. راهنمایی خواستن.۲. هدیه خواستن؛ ارمغان خواستن.

اشدا

فرهنگ فارسی عمید

= شدید

اعتدا

فرهنگ فارسی عمید

ستم کردن؛ بیداد کردن.

اعدا

فرهنگ فارسی عمید

= عدو

اقتدا

فرهنگ فارسی عمید

۱. پیروی کردن؛ تقلید کردن از کسی.۲. (فقه) نماز گزاردن پشت سر پیش‌نماز.

اندا

فرهنگ فارسی عمید

۱. = اندودن۲. انداینده (در ترکیب با کلمۀ دیگر): آفتاب‌اندا.

اندوه زدا

فرهنگ فارسی عمید

آن‌که یا آنچه غم‌و‌اندوه را زایل سازد؛ غم‌زدا.

اودا

فرهنگ فارسی عمید

= ودید

اهتدا

فرهنگ فارسی عمید

هدایت شدن؛ راه راست یافتن.

اهدا

فرهنگ فارسی عمید

هدیه فرستادن؛ هدیه دادن.

اهورامزدا

فرهنگ فارسی عمید

در آیین زردشتی، وجودی که صورت ظاهر ندارد و حیات‌بخش، یکتا، بی‌همتا، بزرگ، و دانای مطلق است؛ خداوند.

بارخدا

فرهنگ فارسی عمید

۱. خداوند؛ خدای بزرگ.۲. پادشاه بزرگ: ◻︎ بارخدایی که از او شاکرند / بارخدایان جهان سربه‌سر (امیرمعزی: ۲۸۷).

باغ خدا

فرهنگ فارسی عمید

صاحب باغ.

بدا

فرهنگ فارسی عمید

کلمه‌ای که هنگام تهدید و ترساندن کسی می‌گویند: بدا به حالش.

بدادا

فرهنگ فارسی عمید

بداخلاق؛ بدخو.

بی سروصدا

فرهنگ فارسی عمید

ساکت؛ آرام؛ بی‌هیاهو.

بیدا

فرهنگ فارسی عمید

بیابان.

پاگودا

فرهنگ فارسی عمید

هر یک از پرستش‌گاه‌های برج‌مانند و چندطبقه که در کشورهای خاور دور ساخته می‌شود.

پاندا

فرهنگ فارسی عمید

پستانداری شبیه خرس، دارای پوست سیاه و سفید، و گیاه‌خوار که در کوهستان‌های چین و تبت زندگی می‌کند.

پردا

فرهنگ فارسی عمید

= فردا

پس فردا

فرهنگ فارسی عمید

روز بعد از فردا؛ دو روز دیگر.

پسین فردا

فرهنگ فارسی عمید

دو روز بعد از فردا؛ سه روز بعد.

پیدا

فرهنگ فارسی عمید

آشکار؛ نمایان؛ هویدا؛ ظاهر.⟨ پیدا آمدن: (مصدر لازم)۱. پدید آمدن؛ به‌وجود آمدن.۲. آشکار شدن؛ نمایان شدن: ◻︎ اخترانی که به شب در نظر ما آیند / پیش خورشید محال است که پیدا آیند (سعدی۲: ۴۳۰).⟨ پیدا شدن: (مصدر لازم)۱. آشکار شدن؛ نمایان شدن.۲. یا...

جدا

فرهنگ فارسی عمید

۱. متفاوت؛ متمایز.۲. دور از هم؛ سوا.۳. (قید) تنها؛ جداگانه.۴. [قدیمی] بیگانه.⟨ جداجدا: (قید)۱. جداگانه؛ علی‌حده.۲. تک‌تک؛ یکی‌یکی.⟨ جدا شدن (گشتن): (مصدر لازم)۱. پایان دادن به رابطۀ زناشویی.۲. دور شدن.۳. گسیخته شدن.۴. سوا شدن؛ قطع شدن.۵. [ق...

جدیدا

فرهنگ فارسی عمید

حدا

فرهنگ فارسی عمید

۱. سرود و آوازی که شتربانان عرب هنگام راندن شتر می‌خوانند.۲. (اسم مصدر) راندن شتر با خواندن سرود و آواز.

خانه خدا

فرهنگ فارسی عمید

صاحب خانه.

خدا

فرهنگ فارسی عمید

۱. آن‌که همۀ موجودات و کائنات را‌ آفریده و معبود یکتا است؛ الله؛ خداوند.۲. صاحب و مالک.۳. [قدیمی] فرمانروا؛ امیر؛ حاکم؛ پادشاه.

خرمن گدا

فرهنگ فارسی عمید

کسی که برای گدایی بر سر خرمن‌ها می‌رود؛ گدای سر خرمن.

خوش سودا

فرهنگ فارسی عمید

پدیدآورندۀ خیالات خوش: عشق خوش‌سودا.

دا

فرهنگ فارسی عمید

بیماری؛ مرض؛ علت.

دادا

فرهنگ فارسی عمید

۱. [عامیانه] برادر؛ داداش.۲. [قدیمی] خدمتکاری که وظیفۀ مراقبت از کودکان را بر عهده دارد؛ دایه؛ دده: ◻︎ بیرون پر ازین طفلی ما را برهان ای جان / از منت هر دادو وز محنت هر دادا (مولوی۲: ۱۴۶۴).

دردا

فرهنگ فارسی عمید

دریغا؛ آه؛ افسوس: ◻︎ دل می‌رود ز دستم صاحبدلان خدا را / دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا (حافظ: ۲۶).

دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

خداوند ده؛ صاحب ده؛ رئیس و بزرگ‌تر ده؛ کدخدا؛ ده‌کیا.

ردا

فرهنگ فارسی عمید

بالاپوش؛ جبه؛ هر لباسی که روی لباس‌های دیگر بر تن می‌کنند.

زدا

فرهنگ فارسی عمید

۱. = زدودن۲. زداینده (در ترکیب با کلمۀ دیگر): غم‌زدا، گندزدا.

زودا

فرهنگ فارسی عمید

زود؛ به‌زودی.

سرگردا

فرهنگ فارسی عمید

سرگیجه؛ دوار سر.

سعدا

فرهنگ فارسی عمید

= سعید

سودا

فرهنگ فارسی عمید

معامله؛ دادوستد؛ خریدوفروش.

سویدا

فرهنگ فارسی عمید

خال یا نقطۀ سیاهی در دل که محل احساسات است.⟨ سویدای دل: [قدیمی] = سویدا

شکراندا

فرهنگ فارسی عمید

آمیخته‌به‌شکر؛ هر چیزی که شکر در آن داخل کنند.

شهدا

فرهنگ فارسی عمید

= شهید

شیدا

فرهنگ فارسی عمید

۱. عاشق؛ آشفته از عشق.۲. [قدیمی] آشفته؛ پریشان.۳. [قدیمی] دیوانه؛ مجنون.

صدا

فرهنگ فارسی عمید

۱. آواز؛ بانگ: ◻︎ تو را که این همه بلبل نوای عشق زند / چه التفات بُوَد بر صدای منکر زاغ (سعدی: لغت‌نامه: صدا).۲. آوازی که در کوه یا جای دیگر می‌پیچد و دوباره به گوش می‌رسد؛ آوازی که از انعکاس صوت به‌وجود می‌آید: ◻︎ این جهان کوه است و فعل ما ندا / سوی...

صعدا

فرهنگ فارسی عمید

نفس عمیقی که از خستگی، کوفتگی، یا اندوه کشیده می‌شود.

طاقت زدا

فرهنگ فارسی عمید

آنچه تاب‌وتوان را از بین ببرد؛ زدایندۀ طاقت.

عامدا

فرهنگ فارسی عمید

از روی قصد؛ عمداً.

عمدا

فرهنگ فارسی عمید

به‌عمد؛ باقصدونیت؛ انجام دادن کاری از روی قصدونیت نه به‌طریق پیشامد و تصادف.

غم زدا

فرهنگ فارسی عمید

آن‌که یا آنچه غم و غصه ‌را بزداید؛ غم‌زداینده؛ زدایندۀغم.

غمرالردا

فرهنگ فارسی عمید

مرد بسیار‌عطا‌؛ مرد سخی و پربخشش: ◻︎ گر خضر گردم بر آن غمرالردا / هم ردا، هم طلیسان خواهم فشاند (خاقانی: ۱۴۲).

فدا

فرهنگ فارسی عمید

۱. چیزی که از آن در راه کسی یا برای رسیدن به هدفی صرف‌نظر می‌کنند: ◻︎ فدای پیرهن چاک ماهرویان باد / هزار جامهٴ تقوا و خرقهٴ پرهیز(حافظ: ۵۳۶).۲. (اسم مصدر) صرف‌نظر کردن از چیزی به‌خاطر کسی یا برای رسیدن به هدفی.۳. (اسم) [قدیمی] مالی که در قبال آزاد شد...

فرادا

فرهنگ فارسی عمید

۱. [مقابلِ جماعت] (فقه) ویژگی نمازی که به‌تنهایی خوانده شود.۲. (قید) به‌تنهایی (خواندن نماز): نمازش را فرادا خواند.

فردا

فرهنگ فارسی عمید

۱. روز بعد از امروز.۲. [مجاز] روز قیامت: ◻︎ هم امروز از پشت بارت بیفگن / میفگن به فردا مر این داوری را (ناصرخسرو: ۱۴۲).۳. [مجاز] زمان آینده؛ آینده.⟨ فردای قیامت: [مجاز] روز قیامت؛ روز رستاخیز.

کاندیدا

فرهنگ فارسی عمید

داوطلب برای انجام کاری؛ نامزد.

کتخدا

فرهنگ فارسی عمید

=کدخدا

کدخدا

فرهنگ فارسی عمید

۱. بزرگ ده و محله؛ دهدار.۲. [قدیمی] صاحب و بزرگ خانه.۳. [قدیمی] شوهر.۴. [قدیمی] مرد زن‌دار.۵. [قدیمی] رئیس قبیله.۶. [قدیمی] پادشاه: ◻︎ که خود چون شد او بر جهان کدخدای / نخستین به کوه اندرون ساخت جای (فردوسی: ۱/۲۱).

کشور خدا

فرهنگ فارسی عمید

صاحب‌کشور؛ پادشاه.

کندا

فرهنگ فارسی عمید

۱. فیلسوف؛ حکیم.۲. (صفت) = کاهن

گدا

فرهنگ فارسی عمید

۱. نادار؛ بینوا.۲. کسی که وجه ‌معاش خود را به‌رایگان از دیگران طلب کند.۳. (صفت) [عامیانه، مجاز] خسیس.

گردا

فرهنگ فارسی عمید

گردان؛ گردنده: ◻︎ بنگر به ‌چشم خاطر و چشم سر / ترکیب خویش و گنبد گردا را (ناصرخسرو: ۱۶۷).

گندا

فرهنگ فارسی عمید

= گَنده

گندزدا

فرهنگ فارسی عمید

گندزداینده؛ هر‌دارویی که بوی بد یا میکروب را از میان ببرد و نابود کند.

گیتی خدا

فرهنگ فارسی عمید

۱. خداوند گیتی؛ پروردگار.۲. [مجاز] پادشاه.

ماعدا

فرهنگ فارسی عمید

کس یا چیز دیگر.

مبتدا

فرهنگ فارسی عمید

۱. [مقابلِ منتها] آغاز چیزی.۲. (ادبی) در دستورزبان، قسمتی از جمله که در مورد آن خبری داده می‌شود.

مبدا

فرهنگ فارسی عمید

۱. آغاز.۲. سبب.۳. [قدیمی] اصل.۴. (اسم، صفت) [قدیمی] خداوند.

مجددا

فرهنگ فارسی عمید

از نو؛ دوباره.

مزدا

فرهنگ فارسی عمید

دانای بی‌همتا؛ آفریدگار.

مقتدا

فرهنگ فارسی عمید

کسی که مردم از او پیروی کنند؛ پیشوا.

منادا

فرهنگ فارسی عمید

در دستور زبان، کسی که خوانده شده است.

منش گردا

فرهنگ فارسی عمید

اختلال معده؛ قی؛ استفراغ.

ناپیدا

فرهنگ فارسی عمید

آنچه آشکار نباشد؛ چیزی که به چشم دیده نشود؛ ناپدید؛ پنهان.

ناخدا

فرهنگ فارسی عمید

۱. هدایت‌کننده و فرماندهِ ملوانان کشتی؛ کشتیبان: ◻︎ قضا کشتی آنجا که خواهد بَرَد / و گر ناخدا جامه بر تن دَرَد (سعدی۱: ۱۴۲).۲. (نظامی) افسر نیروی دریایی، دارای درجه‌ای نظیر سرهنگ یا سرگرد نیروی زمینی.

ناکدخدا

فرهنگ فارسی عمید

مرد زن‌نگرفته؛ مرد بی‌زن.

ناوخدا

فرهنگ فارسی عمید

= ناخدا۱

ندا

فرهنگ فارسی عمید

آواز؛ بانگ.⟨ ندا آمدن: (مصدر لازم) [قدیمی] خطاب آمدن.⟨ ندا دادن: (مصدر لازم) [قدیمی] آواز دادن؛ آواز کردن.

نرگدا

فرهنگ فارسی عمید

۱. [عامیانه] خسیس.۲. [قدیمی] گدای سمج، بی‌شرم، و گردن‌کلفت.

نوکدخدا

فرهنگ فارسی عمید

۱. داماد.۲. کسی که تازه خانه‌دار شده.

ودا

فرهنگ فارسی عمید

کتاب مقدس هندوئیزم به زبان سنسکریت که پیش از مذهب بودایی وجود داشته و شامل دعاها و سرودهای مذهبی و عباراتی در توبه و استغفار است.

هدا

فرهنگ فارسی عمید

۱. راهنمایی.۲. رستگاری.۳. راستی.۴. (اسم) راه راست.

هویدا

فرهنگ فارسی عمید

پیدا؛ آشکار؛ ظاهر؛ واضح و روشن.⟨ هویدا شدن: (مصدر لازم) ظاهر شدن؛ آشکار شدن.

یلدا

فرهنگ فارسی عمید

۱. شب آخر پاییز و اول زمستان که مقارن است با ولادت حضرت عیسی.۲. (صفت) [قدیمی، مجاز] تاریک و طولانی: ◻︎ باد آسایش گیتی نزند بر دل تنگ / صبح صادق ندمد تا شب یلدا نرود (سعدی۲: ۴۳۶).